Despois da viaxe a Chelo, Dona pregunta de novo.

¡Ola rapaces!
Xa vexo que a última vez que vos escribín estabades tan emocionados coa idea de ir a Chelo para coñecerme e visitar as fragas do Mandeo que nin vos parastes a contestarme. ¿Ou é que non sabiades que animal e dúas veces animal?
Sexa polo que sexa vou contestarvos a adiviña: Pois é Maki Rabuda, porque é gato e máis araña. Cando xoga comigo non ten conta de que ten unhas uñas ben afiadas e moitas veces rabúñame sen querer.
Os gatos domésticos e os monteses son da familia dos felinos, na que teñen parentes famosos por todo o mundo, como o leopardo ou o tigre. Todos eles teñen uñas retráctiles. ¿E que quere dicir esa palabra? Pois que as poden gardar ou sacar a vontade. Así non as dan gastado, as teñen sempre afiadas de todo e poden subir ás árbores.
Os que somos da familia dos cánidos, como os cans, lobos e raposos, non temos as uñas retráctiles e sempre están á vista. Cando corremos cravamos as uñas na terra, do mesmo xeito que fan os futbolistas cos tacos das súas botas, e por iso témolas gastadiñas e non rabuñan como as dos gatos.
¿E sabedes qué felino non ten as uñas retráctiles? Pois o guepardo. ¿E por qué? Porque caza as súas presas como os galgos, correndo a todo meter tras elas, chegando a acadar velocidades de 100 quilómetros por hora. Xa que logo, precisa unhas uñas como as nosas.
Agora xa sabedes porque non fun capaz de subir polo piñeiro tras do esquío que vimos en Chelo. Se tivera unhas uñas como as de Maki veriades un can escalador en acción.
Pero non vos queixedes. A pesares do barullo que faciades, xa vistes que eu estaba moi atenta a todo. Tiña que andar para arriba e para abaixo mirando que non se perdera ninguén, esquivando os que non deixaban de sobarme. E aínda así puiden sentir e ulir o esquío. A pesares de que estaba ben escondido, souben sacalo do seu agocho para que o virades subir polo piñeiro.
E isto non é nada. Porque, cando imos nós solos, andamos ben caladiños, e así podemos ver corzos, raposos e moitos paxaros que viven nas fragas do Mandeo.
Cando chegamos á casa, atopamos a Maki nada máis entrar. Como anda toda a noite de esmorga, tiña sono e frío, e se puxera a durmir ó sol. ¡Non pega golpe! Así que Lía e máis eu, que estabamos ben cansas por facer toda a mañá de guías, deitámonos tamén a botar unha boa sesta.

Á noite presentámolo noso informe:

• Ninguén se perdeu, a pesares de que erades 60 alumnos que non parabades.

• Identificamos moitas plantas en flor: cáncaros, violetas, anémonas, lúzulas e tres clases de amarelles, incluso un deles ameazado: o Narcissus cyclamineus.
• Tamén identificamos un arbusto en flor, aínda que moitos dinlle árbore: a abeleira.
• Vimos un esquío agachando polas árbores e un pobre teixugo que afogou no río.
• Entre as especies exóticas invasoras, unha árbore, a acacia de madeira negra, e unha planta, a crocosmia.
• E recollemos un montón de lixo.

Como quedaron contentos co noso informe, déronnos dobre ración de cea. Espero que a vós tamén vos deran ben de comer.
E agora un par de preguntas moi sinxelas:
¿Qué é o que máis vos gustou da excursión a Chelo?
¿Queredes que vos guíe a algún outro sitio?
¡Até a próxima!